जालहारी दाईले जालैमा हान्दा पारेछ जालभरी
भञ्ज्याङ् डाँडा सरर हावा उडायो शिर टोपी
पहिलो भेट्मा सर्माउदै तिमी हाँसेथ्यौ मुख छोपी
बेसिमा फुल्ने राताम्य सिमल लेकैमा चिमाल फुल
माया त चोखो दिएकै थिए कहाँनेर भयो भुल
नौरंगी धागो जोडेर प्रेमले बुनेथें गलबन्दी
गलबन्दी जस्तो भएर तर मेरो यो जिन्दगी
विर्तामोड, झापा
No comments:
Post a Comment